De monoliet is vreemd aan zijn omgeving. Je vraagt je af wat zijn bedoeling is. Hij zet aan tot een verkenning van het fysische en leidt naar het innerlijke.

Boven is onder en onder is boven. Er is geen horizon, er zijn geen vloeren en je zweeft in een continuüm van ruimte en tijd. Gefascineerd door de duisternis, wordt de krappe ruimte ongemakkelijk, ietwat angstaanjagend. Het oog wordt naar boven uitgenodigd. Door een hemelse bres stroomt natuurlijk licht naar binnen; zo helder, zo puur, de drang om te staren kan niet worden beheerst. Gearresteerd door dit ongelooflijke moment, bestaat tijd niet. Alleen volledige overgave resteert. Deze ruimte is een wedstrijdinzending om deel uit te maken van een reeks verwarmende hutten die langs de Red River Mutual Trail in Winnipeg, Canada zullen worden geplaatst.